Rupieciarnia

Nikogo nie trzeba chyba przekonywać, że ten  przybytek to królestwo kurzu, pajęczyn i przeróżnych rzeczy, ustawionych dość chaotycznie, choć wprawne oko zobaczy, że jest tutaj jakaś prawidłowość. I tak po lewej ustawiono stare meble, które nie są jeszcze tak bardzo zniszczone, ale też niezdatne do użytku w Crystal. W kufrach poukładano nieużywaną pościel, stroje, buty, a w okrągłych pudłach damskie i męskie kapelusze. Jest tutaj również sporo starych gazet, posznurowanych i ułożonych z zgrabne stosiki, magazyny modowe zupełnie już nieaktualne, jakieś ulotki czy biuletyny, książeczki okolicznościowe.
Jakieś stare sztalugi podpierając ściany, obok zapakowane chyba obrazy, sądząc po kształcie, stare ramy i nawet ciężki rower z wieku dziewiętnastego. Do tego pełno zabawek w koszach, układanek i kilka pudełek Chińczyka. Tuż obok żeliwne i ciężkie kandelabry, jeden sporej wielkości żyrandol jeszcze na świece, obita ceramika i zapakowane w trójkątne chusty sztućce.
Do rupieciarni zagląda się rzadko, przeważnie wtedy, gdy trzeba tu coś dołożyć niż wynieść, a choć służba robi co może, by miejsc to nie zakurzyło się dokumentnie, niestety przegrywa nierówną walkę.