Wąwóz Lydford

Ciemna przepaść, wąska, a około siedemdziesiąt stóp poniżej - wzburzona rzeka. Skały są czarne od ciągłej wilgoci i śliskie jak szkło przez nieustanne działanie wody. Zamontowano tutaj dla ochrony prowizoryczne drewniane poręcze, lepiej jednak nie zbliżać się do szczeliny, bo każdy fałszywy krok może okazać się ostatnim w życiu.
Warstwy skał, które tworzą Wąwóz Lydford są bardzo stare. Składają się nań miki, wapień oraz marmur z cienkimi pasmami kwarcytu. Wąwóz ma trzy naturalne wodospady - Lydford, Liddaton i White Lady - ostatni największy i najgłębszy. Rzeka Lyd jest bardzo gwałtowna, zawsze taka była, erozja skał jest nieunikniona i wciąż postępuję. Najbardziej  znane przykłady erozji to Tunele Falls i Czarci Kocioł, gdzie rzeka utworzyła wąskie kanały i kipiące baseny pełne wirującej wody.
Mimo wszystko to bardzo piękne miejsce, dla wprawionych piechurów biegnący tędy szlak może sprawić sporo trudności, ale nie jest nie do zdobycia, za to widoki niezapomniane. Najpierw idzie się mostem, wysoko nad wąwozem, potem schodzi się ostro w dół i jest się tuż przy zdradzieckiej szczelinie. Zaczyna się podróż wgłąb ziemi pod grubymi dywanami niebieskich hiacyntowców, ich wonny zapach miesza się z upojnym zapachem dzikiego czosnku. Wokoło niesie się wesoły śpiew ptaków  przy akompaniamencie szumu rzeki płynącej poniżej. Niewielkie granitowe słupy pojawiają się przy drodze - omszałe, wtopione w zieleń, jakby do niej przytulały.