Exeter Hospital

Powstał z inicjatywy pana Alureda Clarke - dziekana na prebendzie w Katedrze Exeter. Uroczyste otwarcie nastąpiło w 1743 roku. Nie nadano mu tytułu królewskiego, ale i tak wszyscy byli niezmiernie zadowoleni, że miasto wreszcie ma szpital.
Mieścił się on w Southernhay, na terenach podarowanych przez pana Johna Tuckfield. Dawniej odbywały się tam targi i organizowano wyścigi konne. Szpital budowano w dwóch etapach. Najpierw powstał blok główny i skrzydło południowe, po sześciu latach - skrzydło północne. Działają tu cztery oddziały, które przyjmują pacjentów z terenów - Devon, Exeter, Bristol oraz Winchester. Każdy leczony miał zapewnione trzy kufle piwa do picia. Wody nie podawano w obawie przed zatruciem.
Personel medyczny składa się z sześciu lekarzy, pięciu pielęgniarzy oraz aptekarz. Aptekarz był zatrudniony w szpitalu na trzydzieści funtów rocznie, zaś lekarze zarabiali dzięki prywatnej praktyce, szpital nie wypłacał im pensji. Na kobiecym oddziale pracuje matka przełożona i czternaście pielęgniarek. Ordynatorem od roku 1778 jest doktor Thomas Okes. To on wprowadził do użytku powszechnego laudanum, ale jego dozowanie pozostawił tylko i wyłącznie pielęgniarkom. Dobro szpitala i pacjentów leży mu na sercu i rok w rok walczy o kolejne udogodnienia, chociażby poprawę wentylacji, by w pomieszczeniach nie zalegała wilgoć i nie pojawiła się pleśń.
A jest co ulepszać, bo szpital jest bardzo duży, pełen jeszcze niewykorzystanych pomieszczeń, korytarzy o wysokim sklepieniu, schowków i komórek. Być może skusi się ktoś na posadę głównego zarządcy?