Farma Sandersa

Tom Sanders zawsze dobrze gospodarzył, choć jego farma należy do tych z rodzaju małych i z kiepską ziemią. Nie mógł liczyć na wielkie plony pszenicy czy żyta, nie upierał się więc przy tym i zajął się hodowlą owiec rasy Suffolk. Całkiem dobrze mu szło, dopóki nie przyszła wojna i Sanders, młody silny mężczyzna, zaciągnął się do armii. Podczas walk stracił rękę, amputowano ją w polowym szpitalu. Z jedną ręką ciężko pracować wiadomo, a pomocników na razie brak. Żony też, rodziny w ogóle.
Farma znajduje się na jednym z niewysokich zboczy, średnio zalesionych, w dole płynie rzeka Teign. Więcej tu łąk i pastwisk, a na nich liczne stada owiec. Pasą się one całymi dniami, dopiero w okresie późnej jesieni i zimy wracają na noc do obór. Sanders ma aż pięć psów pasterskich, do tego jest znakomitym jeźdźcem i jakoś sobie radzi na gospodarce.
Budynki są nieco zaniedbane, ale nie tak, żeby to przerażało - ot żywopłot dawno niestrzyżony, tam płot się przechylił i nie ma kto wkopać nowych słupków, okiennica opadła, ogródek warzywny zachwaszczony, bo brak tu kobiecej ręki, nie ma kto ogarnąć podwórka, więc wiadra na wodę walają się pod ścianami, furtka skrzypi, ale farma sama w sobie wciąż jest bardzo opłacalna i przynosi niemałe dochody.